Îro 13 sal di ser wefata helbestvanê Kurd Seydayê Keleş re derbas dibin. Keleş yek ji helbestvanên Kurdî yên klasîk bû û ketibû bin bandora Seydayê Cegerxwîn.

Seydayê Keleş ku navê wî yê rastî Mele Hisênê Bizgûrî bû, sala 1930î li gundê Bizgûrê yê girêdayî Mêrdîna Serxetê hate ser rûyê dinyayê û di 18ê hezîrana 2007an de li Qamişloka Binxetê koça dawî kir û li goristana Qidûr Begê hate veşartin.

Seydayê Keleş zaroktiyeke dijwar derbas kir û hîn biçûk bû sêwî ma. Lê Keleş her li ber xwe da û hin dîwanên helbestan li pirtûkxaneya Kurdî zêde kir wek: Em û Dijmin – Rêka Gel – Derdê Milet – Ronahî – Pirtûka Gotinên Bav û Kala, Xebat – Helebçe û Berbang. Dîwana Baxistanê jî hên nehatiye çapkirin.

Helbestên Keleş fêmbar in û zimanê wî sade û zelal e. Keleş, Seydayê Cegerxwîn ji xwe re nola mamoste û rênîşander didît. Keleş wiha li ser helbesta xwe dibêje: “Gotinên helbestên min sivik in. Cegerxîwn qewîtî li min kiribû ez helbesta ku her kes jê fêm bike binivîsim.”

Keleş aşiqekî dilnazik û evînperest jî bû. Di helbesta “Gerdena Nazik” de, Keleş wiha behsa dildara xwe dike û dibêje: “

Gerdena nazik ji rîhanê mede ber pencerê

Bejn û bala tey tenik tirsim belak jê re derê

Zulf û xalan tu veşêre ebrû çavan bermede

Nabî kes vana bibîne û li wana binerê

Dergevan im bendewar im mal û halê min tu yî

Vî dilê seyda ditirsim tu bidî ber xencerê.”

Rudaw